Sekolah Sinar Baliem (1) – Op schoolreisje naar de rivier

Ik loop nu zo’n twee weken mee op Sekolah Sinar Baliem, de internationale basisschool die ook onder Stichting Lentera Papua (afdeling Onderwijs) ondergebracht is. Op deze school zal ik vanaf januari 2014 actief aan de slag gaan met het trainen en adviseren van leerkrachten en ouders. Regelmatig zal ik een stukje over de school en mijn werk daar schrijven.  

Sekolah Sinar Baliem ('Lichtstraal-school in de Baliemvallei') bestaat op dit moment uit twee groepen; een playgroup (‘groep 1’) bestaande uit zo’n 10 kinderen en Kindergarten (‘groep 2’) bestaande uit 13 kinderen. Het is de bedoeling dat de school van onderaf groeit, dus er wordt elke keer een playgroup toegevoegd. Het is een voorrecht om juist op deze school te mogen werken! De leerkrachten hebben zelf een beroerde schooltijd (leraren van overheidsscholen kwamen/komen het meest van de tijd niet opdagen) en nagenoeg geen leerkrachtopleiding gehad, maar willen ‘gewoon’ goed onderwijs voor hun kinderen en staan ontzettend open om nieuwe dingen te leren. De sfeer op school is (mede daardoor) heel positief; de leerkrachten stralen plezier uit in het lesgeven en ook de kinderen zijn gemotiveerd. Omdat de school gebaseerd is op het Amerikaanse schoolsysteem, gaat het er in ‘groep 2’ al een stuk schoolser aan toe dan ik gewend ben vanuit Nederland. De kinderen zitten gewoonlijk achter een tafeltje, ze moeten alle letters kennen voordat ze naar Grade 1 (‘groep 3’) gaan en er zijn geen speelhoeken. ‘Spel’ en ‘creativiteit’ krijgen op dit moment weinig aandacht, wat ik uiteraard jammer vind en daarom vanaf januari wil gaan stimuleren.

Afgelopen vrijdag stond er opeens een klein schoolreisje gepland naar de rivier. Zo gezegd, zo gedaan. Aan ouders was verteld dat de kinderen zouden gaan ‘recreëren’; wat er precies zou gaan gebeuren en waar de kinderen zouden zijn, was niet bekend. Cultuurverschil; in Nederland wisselen school en ouders adresgegevens en telefoonnummers uit en vaak is toestemming nodig. Daar was nu geen sprake van; makkelijk, maar het tekent tegelijk ook hoe anders Papua-ouders vaak omgaan met de zorg voor hun kinderen. 
Nas, de directeur, haalde de Lentera-auto van de base op het vliegveld. Hup, alle kinderen in de bak (zie foto); tassen, plaids en gekookte zoete aardappelen mee en rijden maar. Na een vrolijke rit van een half uur (liedjes zingen, iedereen keek ons na), genoten de kinderen én leerkrachten van het koele water. Er werd lustig gespeeld, gespetterd én gechilld (zie foto). Heerlijk! Een leuke observatie: de leerkrachten (en ik :-)) speelden heerlijk met de kinderen; dat lijkt misschien vanzelfsprekend, maar op school gebeurt het maar weinig. Ondertussen liet mam ('juf') Nerry haar was doen in de rivier, want het water thuis was op. Na het zwemmen en poedelen trok iedereen zijn tweede stel kleren aan (aan de andere kant van de rivier, wat ik niet helemaal snapte, want dan moest je nog terug door het water) en was het tijd voor lekkers. Omdat de kinderen net de U van ubi (zoete aardappel) en de E van es krim (ijs) hadden geleerd, trakteerden de leerkrachten daarop. Leuk en lekker! De was doen nam meer tijd in beslag dan gepland, daarom waren we drie kwartier te laat terug bij school; stof tot gesprek? Een gezellige en interessante ochtend, inclusief cultuurverschillen.

Wiljanne