Gisteren met Geerten meegevlogen naar een kampong (dorpje) in het laagland (uitgestrekt, vlak, vochtig regenwoud met kronkelende rivieren), ongeveer 45 vliegen vanuit Wamena: Siradala. Een man met een dikke smile, basketbalshirt en een stoer petje gaf me een hand. Het bleek iemand te zijn die zo'n 35 jaar geleden door mijn vader opgeleid was tot predikant. Toen ik vertelde dat ik 'bungsu' (de jongste uit het gezin) was van pendetta Vreugdenhil (daar uitgesproken als: 'Porogdenhiel) deed hij twee stappen achteruit en begon 'wa wa wa wa wa' te roepen. Dat doen ze hier als ze heel exited zijn. Hij pakte mijn handen vast en begon me trots aan iedereen voor te stellen, iedereen begon te roepen. Wat zou er allemaal wel niet door hem heen zijn gegaan? Hij dacht waarschijnlijk terug aan vroeger, aan de tijd dat hij God leerde kennen en geroepen werd om het evangelie aan zijn volk te vertellen. Ook ik probeer me voor te stellen hoe dat geweest moet zijn. Nog even samen met zijn gezin op de foto, en voor we weggingen kregen we nog een bos bananen mee als dank. Klein detail: ik voel me tussen de Papua's een reus zoals je ziet..
Theo
Theo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten